Definitie eenzaamheid ouderen.
Een definitie van eenzaamheid luidt: "Eenzaamheid is het subjectief ervaren van een onplezierig of ontoelaatbaar gemis aan (kwaliteit van) bepaalde sociale relaties."
Eenzaamheid bij ouderen is een gevoel van leegte, verdriet en soms van angst omdat deze persoon zich niet (meer) verbonden voelt met de wereld en met andere mensen om hem heen. Het is altijd een persoonlijke beleving.
Iemand met weinig contacten hoeft dus niet per se eenzaam te zijn. En iemand die veel mensen om zich heen heeft kan zich toch eenzaam voelen.
Je bent eenzaam als je het ontbreken van (de kwaliteit van) relaties of contacten als negatief ervaart. Het is iets wat je alleen zelf kunt voelen.
Kunnen we eenzaamheid ouderen herkennen ?
Anderen kunnen vaak moeilijk invoelen dat een oudere zich eenzaam voelt. Zij zien niet hoezeer de oudere betekenisvolle relaties mist. De gevoelens van leegte, verdriet en soms van angst bij een oudere worden dan verkeerd geduid. In plaats van te proberen betekenisvolle relaties te creëren worden dan bijvoorbeeld medicijnen toegediend. "Het kan onmogelijk eenzaamheid zijn want wij zijn er toch ?" Zorgverleners zijn soms teveel gericht op doen. Ze hebben een bepaald arsenaal aan mogelijke oplossingen in hun assortiment voor bepaalde problemen/diagnoses. Zij gaan meestal niet op zoek naar problemen waar ze vervolgens geen (makkelijke/snelle) oplossing voor hebben.
Op eenzaamheid rust nog vaak een taboe. Ouderen zullen het feit dat zij zich eenzaam voelen niet vaak erkennen ook omdat het ook als een verwijt kan worden opgevat. "Jullie zijn hier wel maar toch voel ik mij eenzaam"
Wat kunnen wij proberen bij vermoedens van eenzaamheid bij ouderen.
Vanuit de opdracht "Je naaste lief hebben als jezelf" kunnen wij proberen vertrouwen en een band op te bouwen met de oudere in de hoop dat van daaruit een betekenisvolle relatie kan ontstaan.
Als het werkt helpt het de eenzaamheid bij de oudere tegen te gaan. Vaak zien we de oudere na enige tijd enorm opbloeien met ook een heel positief effect op de naasten. Doordat die naasten zien dat de oudere opbloeit gaan zij vaak ook weer anders en blijer om met de oudere waardoor de oudere zelfs nog verder opknapt.
Er ontstaat dus een "Win-Win-situatie" waar we allemaal blijer van worden.
Waar wachten we dan nog op ? Kijk eens om u heen. De "Naaste" is niet altijd ver over de grens maar misschien wel in uw straat.
Met een vriendelijke groet Hans Verkaik.
Deze bijdrage vindt u ook afgedrukt in onze Nieuwsbrief van februari 2014.